معاونت شهرسازی و معماری شهرداری قزوین

به گزارش روابط عمومی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری قزوین؛ هجدهمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی بازآفرینی شهری با سخنرانی دکتر نعیمه رضائی عضو هیات علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران برگزار شد.

در این نشست رضائی با اشاره به  مفهوم میراث در قرن گذشته که تحولات چشمگیری داشته و بر همین اساس رویکردهای مواجهه با میراث نیز تغییر کرده است، گفت: تا دهه1960میلادی میراث محدود به منومانها یا بناهای شاخص می شد که صرفا رویکردی موزه ای نسبت به آنها اتخاذ می شد، از دهه1960 مفهوم میراث گسترش یافته و مجموعه ها و محدوده های تاریخی را نیز شامل شد و مفهوم"میراث شهری" شکل گرفت.

وی بیان کرد: با این تغییر نگرش، نحوه مواجهه با محدوده‌های میراثی (بویژه مراکز تاریخی شهرها) دگرگون شد و در کنار توجه به ارزش های فرهنگی، تاریخی و معماری عناصر، عملکرد و نقش اقتصادی آنها در شهرها نیز مورد توجه قرار گرفت.

رضائی ادامه داد: به عبارت دیگر، به جای نگاه به میراث با رویکرد موزه ای و صرفا مکانی برای بازدیدهای قشر نخبه و اهالی فرهنگ و هنر، دادن عملکردهای معاصر به عناصر میراثی و پاسخگویی به نیازهای کنونی جوامع از طریق استفاده از ظرفیت های میراث مد نظر قرار گرفت و به دنبال این تغییر نگرش، میراث که تا پیش از این مانعی برای توسعه به شمار می رفت، تبدیل به ابزاری برای توسعه شد و به عنوان جزء مهمی از برنامه های بازآفرینی شهری شناخته شد.

وی گفت: مراکز تاریخی بسیاری از شهرها در کشورهای غربی که از نیمه قرن بیستم فرآیند زوال و افت کیفیت را آغاز کرده بودند، از دهه های آخر این قرن فرآیند معکوسی را تجربه کردند و بناها و فضاهای فرسوده واجد ارزش شدند، طبقه متوسط و مرفه به این محدوده ها بازگشتند و مراکز شهری توجه گردشگران را به خود جلب کردند.

رضائی ادامه داد: فرآیند  باز زنده سازی مراکز تاریخی شهرها به کشورهای توسعه یافته محدود نمی‌شود، بلکه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه نیز در دهه
های اخیر این فرایند مشهود است. اگرچه تفاوت های زمینه ای بین این کشورها با غرب موجب شکل گیری الگوهای متفاوتی از باززنده سازی
شده است، اما واجد ارزش شدن میراث، توسعه سیاست های حفاطتی، افزایش آگاهی جوامع نسبت به میراث و توسعه گردشگری از وجوه مشترک تحولات مراکز تاریخی در سرتاسر جهان به شمار می روند.

گفتنی است؛ در این نشست  تجارب چند کشور اسلامی که مشابهت های فرهنگی، اقتصادی و توسعه ای بیشتری با ایران دارند تشریح شد و در مرور این تجارب زمینه های موجود، فرآیند تحولات، کنشگران مختلف و نقش هر یک و همچنین پیامدهای باززنده سازی مراکز تاریخی در ابعاد مختلف کالبدی، اقتصادی و اجتماعی مورد بحث قرار گرفت.

 

انتهایپیام/